जब उनको तस्बिर अघिराखी, कबिता कोर्दै थिएंथोरै सिन्दुरी, धेरै उनकै ओठका लाली चोर्दै थिएं ।।
कलममा मसी अपुग कहिले, कहिले सेता कागज
मागी दिलका पन्नाहरु, गाजलका मसी सोर्दै थिएं ।।
सर्सराहट उस्तै केशका, आँखा नानीका के कुरा
के उपमा दिउँ एकमुष्ठ, शब्दकोशमा खोज्दै थिएं।।
परेला उनका तरबार, ती नजरहरु घाइते बनाउने
कतै तिमी त जलिनौ? भनि, जून सङ्ग सोध्दै थिएं ।।
सपनाका सिरानीमुनि, भेटिए कैयौं तस्बिरहरु आज
असमन्जस्यमा नपरी कसम, आज यही रोज्दै थिएं ।।
तस्बिर : आश्मा भट्टराई
पोखरा
No comments:
Post a Comment