उफ्! थाहै नदिई तैंले पो छोडेर गैइस है
ओई जिउँदै छस् कि मरिस भन्ने गर्थिस् !!थुप्रैछन् अझै तैंले गर्नुपर्ने काम बुझिस् 'श्री'
केही बाँकी छन् केही पुरा गरिस भन्ने गर्थिस्
क्षमता छ तेरो काले खुबी छ तेरो देश फर्की
बेकारमा थुप्रै देश बिदेश चरिस भन्ने गर्थिस् !!
बेकारमा थुप्रै देश बिदेश चरिस भन्ने गर्थिस् !!
माया थियो बचपनको मित्रता हाम्रो याद बनाएर
हैन हो भेटिन्नस त तँ कहाँँ परिस भन्ने गर्थिस्!!
हैन हो भेटिन्नस त तँ कहाँँ परिस भन्ने गर्थिस्!!
धेरै पिउने बानी नगरेस है काले चालिस कटिस
डाँडा तिरै छस् कि बजार झरिस भन्ने गर्थिस्!!
डाँडा तिरै छस् कि बजार झरिस भन्ने गर्थिस्!!
बिन्ती सधैं सपनामा आउने गर है 'साले' प्रदिप
के गर्नु त नजिक छैनस टाढा सरिस भन्ने गर्थिस्!!
के गर्नु त नजिक छैनस टाढा सरिस भन्ने गर्थिस्!!
मेरो बचपनको साथी, कक्ष्या ६ पढ्दा देखिको साथी, हामी सङ्ग हज्जारौं यादहरु छन् स्कूल हापेर भिडियो हेर्न गएका देखी, पछील्लो बेन्चमा बसेर अगाडीका साथीको सर्टमा कलमले कोर्ने सम्म, भूगोलको क्लासमा अनेक बहानामा हल्ला गर्ने देखी एउटै बरफ पालैपालो खाने सम्म, एक मोहोरको चनाचटपट बांढेर खाने देखि हरेक बदमासिको जिम्मा लिने सम्म। के बाँकी राख्यौँ होला र हामीले ति स्कूले दिनमा गर्नको लागि, झ्यालका सिसा फोरेनौँ कि पंखाका स्विच तोडेनौँ? जीवनका ति कालखण्डहरुमा हरेक पल सङ्गै रहन्थ्यौं कि मेरो घर कि उसको घरमा। पछाडी क्यारियर्स नभएको उसको साइकलमा अगाडी डन्डीमा बसेर कैयौँ यात्रा गर्यौं गन्जशिङ्गको फिल्महल देखि हेल्थपोस्ट सम्म। एस एल सि परिक्ष्याको पहिलो दिन देखि उसैको घरमा मुवाले बनाएको खाना खाएर पढेका पलहरु अझै मानसपटलमा ताजै छन्
क्रमश:
No comments:
Post a Comment