कथा: ऊ, म र मेरो एकांकिपन

रेबिका पौडेल 

हेटौंडा

कानै थर्किने गरि जहाज ले आवाज निकाल्दै काठमान्डू स्थित अन्तरास्ट्रिय विमानस्थल बाट जमिन छोड्यो !
बानेस्वर मा रहेको म ! नसुन्ने कुरै भएन !

समय उही गते बार फरक तर मलाइ जहिले रात को साढे नौ बज्दा एकैपल्ट मुटु थर्किन्छ ! कारण यहि हो त्यहि भाडो जहिले त्यहि समय मा उड्ने पापी भाडो जसले मलाई र तिमीलाई हजारौ किलोमिटर टाढा पुर्याईदियो कहिले भेट्न नसक्ने गरि ! त्यहि कतार एयरवेज को जहाज जसले तिमीलाई र मलाइ रूहाउदै अलग पारिदियो !
फेसबुके चिनजान सुरुवात मैले नै गरेको थिएँ तिम्रो सुकोमल जवानी अनि बान्की परेको अनुहार मा लोभिएर ! सायद हुनु थियो त्यहि जुन हामीले बेहोर्नुपर्यो त्यसमा मै अपराधि ठहरिएँ ! आखिर केहि थिएन स्वतन्त्र साथि को साइनो त्यहि पनि फेसबुक मा ! तिम्रा हर तस्बिर मा मन अल्झिन थाले …आज एक भोलि दुइ अनि पर्सि तिन हुदै
------
…कहिले घटेन बरु बढिरह्यो …साथ, सहयोग, भरोशा, अनि नजिकपन  !
आफ्नै उल्झन मा उनिएकी तिमि अनि ब्यबहरिकता ले थिलथिलो म ! साइनो गहिरो मित्रताको अनि एक अर्काको एक्लोपन हटाउने बहाना ! फेसबुक च्याट ले पुगेन आवाज साट्न रहर भैदियो …अनि एकै झमट मा मन को कुनामा तरंगित हुन पुगेको सुमधुर तिम्रो आवाज अनि आफ्नोपन ले बाधिएको मेरो बोलीमा लठ्ठिएकि तिमि …थाहा छ पहिलो दिन मै हामीले झगडा गरेको ?

कति मिठो झगडा है …मेरो मुख बाट निस्केको सुभ सब्द ‘बादरनी’ ..अनि तिमि कस्तरी रिसाएर फोन काटेकी ! अनि तिमीलाई मिठो लागेको हाम्रो बाझाबाझ ..चर्काचर्की नै परेको नि ..कल्पना गर त कति मिठो है !
त्यहि आवाज ले पछ्याई रह्यो ! सुन्न मन लागिरह्यो ! बोलु बोलु मात्र भैरह्यो ! सधै सधैको लागि !
अनि कति बहाना बनाउथ्यौ है ..आज मलाइ निन्द्रा लागेको छ क्या …भोलि कुरा गरौला नि हुन्न ? तिमीलाई सधै डर हुन्थ्यो न भोलि बोलिदिदैन कि …अनि अड्को ..भोलि ल ! अनि तिम्रो आवाज मा पौडी खेल्न आतुर म …भोलि कहिले टुट्न पाउथ्यो होला र ?
अनि थाहा छ हाम्रो प्रत्यक्ष भेट ! तिमि लज्जावती झार बनेकी ..अनि म ..म पनि तिमि जस्तै लजालु बनेको कि खै ….तर मुटु ढक ढक …झन्डै रोकिएको नि ……लागेथ्यो त्यो समय कहिले नसकियोस ..तर समय हाम्रो बस मा थिएन ! समय लाइ रोक्न सकिएन छेक्न सकिएन आफ्नै रफ्तार मा बहिरह्यो !
हुर्कदै गरेको प्रगति पथ तिम्रो लागि कति महत्वपूर्ण थियो अनि मेरो लागि चुनौती ! त्यहि प्रगतिपथ को मुना मैले निमोठ्न सकिन… तिम्रो हजारौ आग्रह लाइ आफ्नो सपना संग साट्न सकिन ! म संग सपना देख्ने अधिकार थियो तर सपना सजाउने हैसियत थिएन अनि तिम्रो भाग्य संग खेल्ने अधिकार मलाइ भाबिले लेखिदिएको थिएन ! म तिम्रो सुन्दर सपना भत्काउने अधिकार लिएर जन्मिन सकिन ..सायद भाग्यविधाता संग मेरो जन्म संग लेना देना थिएन ..लाग्छ यो संसार का दुख संग पौठेजोरी खेल्न मात्र मेरो आबस्यकता थियो !

आखिर त्यहि दिन जुन दिन तिमिले आसु बहाउदै म संग बिदा मागेकी थियौ ……मलाइ… नजाउ…भन्नुस..न प्लिज…  ! अनि जहाज भित्र बाट अन्तिम पल्ट फोन गरेकी थियौ …..म तपाई …लाइ ..छोडेर ..गए ल …अनि म केवल हवस् ….मा नै अल्झिए राम्रो..संग…जाउ..ल ….त्यति बेला सम्म मा भुइँ मा थचक्क बसिसकेको थिएँ अनि मोबाइल भुइमा खसिसकेको थियो ….

गजल

रेबिका पौडेल 'सत् सङ्ग'

हेटौंडा, मकवानपुर 

साथ हुँदा जिन्दगी यो, दुख:सुख चल्दो रैछ !
आफ्नो मान्छे दुर हुँदा, मुटु धेरै जल्दो रैछ !!


मनोरम् छ दृश्य यहाँ, शुन्याताको आभाष भो !
एकान्तमा सम्झी बस्दा, आत्मशक्ती गल्दो रैछ !!

बाटो हेर्दा प्रतिक्षामा, जुगौजुग जस्तो लाग्छ !
मिठो मिठो कल्पनामा, जिन्दगी नै ढल्दो रैछ !!

हुन त दिलमा सजाएर, लेखिएको हुनु पर्छ !
भरोसा र समयले, कैले काँही छल्दो रैछ !!

गीत

आभाश हराएर यहाँ, दुरी बढे जस्तै
बदनामी बस्तीमा प्रेम, शुली चढे जस्तै !!

बिनै कम्प कम्पनहरु, चर्किएका छाती
उसै माथि तिखातिखा, छुरी चले जस्तै !!

हिजोआज तिम्रो मेरो, दुरी बढे जस्तै

स्पर्शका अनुभूति, तृषित रह्यो यो मन
झझल्कोमा बादलपारी, चुरी बजे जस्तै

धुवाधुवा नजर भरी, निमेश छैन रतीभर
पिरती कै बनपाखामा, धुरी जले जस्तै !!

उसै माथि तिखातिखा छुरी चले जस्तै
हिजो आज तिम्रो मेरो दुरी बढे जस्तै !!

सपनामै चट्याङ्ग पर्छ, सुनामी नि चल्छ
हो न हो  पिरामीडका, चुली ढले जस्तै

२०७४ साउन ३२,
फेसबुकमा परीमार्जित सहित् पोस्ट भएको 

अर्को एक फजल हतारका गजल

हाम्रा दुई आँखा जुधेर के भो, चार भएन
एउटै शहरमा हुनुको नि कुनै, सार भएन !!

भूल्यो होला उसले'नि,सायद यहि सोच्यौ
पलपल रुँदै नसम्झिएको कुनै, बार भएन !!

लेखें कैयौं प्रेम-पत्र, जीवनका पन्नाहरुमा
पढ्न पाईनौ कहिल्यै, पठाउने तार भएन !!

ति तिखा तिम्रा हेराई, मिठो कोमल बोलि
अघोषित प्रेम- दिप बल्ने यहाँ, दार भएन !!

मझधार मात्र भेटें मैले, लहर पच्छ्याउँदा
हामी दुईलाई मिलाउने गोरेटो, धार भएन !!

एक फजल

खोल्दै छौ रे दिलको दुकान शहरमा
महल भत्काएर वहीं मचान शहरमा !!

छरपस्ट छन् अझै प्रेमका घाइतेहरु
बेकार हुनेभो हाँसोको डुबान शहरमा !!

शेयर बाँढ्दैछौ रे नि लगानी मायामा
देख्दिन कतै म् नाफा नुक्सान शहरमा !!

पथिक निस्किए पूराना प्रेम पुजारी
भो भो नबनाउ अब मकान शहरमा!!

मन्दिरमा प्रहार मस्जिदमा प्रहार गरी
जगाउँदै छौ किन काँचो मशान शहरमा ??

मजा बेग्लै

आखिर किन हुन्छ हँ, जुनेली रातको, मजा बेग्लै
उनको आँखाबाट, जति पीएँ, मातको मजा बेग्लै !!

आखिर! टुट्नु नै त थियो, कमजोर सम्बन्ध  कतै
थोरै खुशी मिल्यो, थोरै आँसु, घातको मजा बेग्लै !!

हेर्छ यो दुनियाँ प्रेमका नदि वासनाको सागर भनि
सहनेछु अझै लगाउ, ए दुनियाँ बातको मजा बेग्लै !!

हरेक महिना सावन,ती हरेक रात सुहाग नै लाग्थे
जब चुरी बज्थे नजिक मेहन्दी हातको मजा बेग्लै !!

आखिर, किन हुन्छ हँ? जुनेली रातको मजा बेग्लै?????

मन पर्दैन

कहिले काहिँ उनको पारा मन पर्दैन
उनलाई छुने पानीका धारा मन पर्दैन !!

शुक्ल पक्ष्यमा भेटिने चन्द्रमा जस्तै
त्यो जुन नजिकका तारा मन पर्दैन !!

सागर जस्तै शान्त नदि झैँ चाल छ
तर बानीमा जो छ खारा मन पेदैन !!
-----
थाहा छ उनको,, चाह छ गहिरो
यो मनमा उस्तै,, डाह छ गहिरो !!

बाँचेको हजुर

रहरले हैन म करमा बाँचेको हजुर
क्यार्नु अर्कैको भरमा बाँचेको हजुर !!

उतार चढाब भो भन्छन् मुद्रा विनिमय
सटही कमजोर दरमा बाँचेको हजुर !!

कहिले भूकम्प कहिले बाढीपहिरो
भूगर्बका गैरा चरमा बाँचेको हजुर !!

मजबुत पाईलाहरु बलिया आँट छन्
परन्तु म डरै डरमा बाँचेको हजुर !!

अस्थिर बनायो मलाई समय चक्रले
कि त मर कि गरमा बाँचेको हजुर !!