साच्चै भन्नुपर्दा जिन्दगीले बाँच्न सिकायो
थोरै थोरै भए पनि खुशी साँच्न सिकायो
भागम्भाग लुछाचुँडी यही भुँडीका लागि
मरूभूमीमा दाना पानी लाछ्न सिकायो
कंक्रिटका शहरमा सपनाका महल अरे
महल अनि झुपडी बिच दाँज्न सिकायो
के नै रहेछ त आखिर मरी जानु पर्दा
परिआए मृत्यु पनि आज भाँच्न् सिकायो
साच्चै भन्नुपर्दा जिन्दगीले बाँच्न सिकायो
थोरै थोरै भए पनि खुशी साँच्न सिकायो
कल्पना आचार्य पौडेल
No comments:
Post a Comment