कविता: जून अनि म

आजफेरी केहीबेर टोलाएँ
क्षितिज माथिको त्यो जून हेर्दै  

नबुझिने प्रितमा, 
शीत मिसिएका धून हेर्दै 
कति कोमल हुन्छन् है? २  
जुनेली रातहरु साथी  
जुनेलीका मातहरु साथी 
सुम्सुम्याउँछु म सधैं 
शीतले भिजेका पातहरु साथी!
कति मिठास हुन्छन् है 
पुर्णिमाका रातका बादलमा पनि
नत्र को सङ्ग खेल्छ त्यो जूनले 
लुकामारी साथी 
को सङ्ग गरोस त नत्र 
भलाकुसारी साथी।।  
एस्तो लाग्छ, 
सायद
ताराहरु रिसाएका पो हुन् कि 
पर पुग्छन् टिलपिल गर्दै 
रुँदै पो हुन् कि,,
कि आज मौका मिल्यो भनि 
त्यही रोशनीले आँफैलाई 
धुँदै पो हुन् कि,,
छि:यो मनले के कति सोच्न सक्छ 
त्यही जूनको जुनेली रोज्न खोज्छ 
कस्तो हुँदा हुन् कृष्णपक्षका पल 
कानेखुशी गर्न पाए सोध्न खोज्छ।। 
आजफेरी केहीबेर टोलाएँ
क्षितिज माथिको त्यो जून हेर्दै  
सुन न,
ए जून!
तिमी त मेरो मित जस्तै लाग्छ 
यो मन भरिको प्रित जस्तै लाग्छ 
मैले गाउन नजानेर के भो त है 
मैले गुनगुनाउने गीत जस्तै लाग्छ!!
दु:ख औंशि हुन् भने यहाँ सु:ख पुर्णिमा  
यसैले सुखदुख जीवनका रीत जस्तै लाग्छ!!
अहो फेरी हराएछु,
समय मध्यरातको भएर पनि 
दुई प्रहर रातका गए र पनि 
म छु तिमी छौ अनि 
यो सुनसान जुनेली रात छ 
आउ झर बस म नजिकै 
अझै गर्नुपर्ने मिठा बात छ!
परेलीमा लुकाउने मन छ 
यी नयन झुकाउने मन छ 
तिमी एेया भन्छौ भने  
चिमोटेर दुखाउने मन छ।। 
मनभरी गुनासाका पोका 
तिम्रैसामु फुकाउने मन छ।। 
आजफेरी केहीबेर टोलाएँ
क्षितिज माथिको त्यो जून हेर्दै!!