देख्दिन म
देख्दिन म सपना, दरबारको
बिग्रीएका ति आफ्नै, घरबारको ।।
सजाएं भो जिन्दगी, बाँच्न नजान्दा
पल्ला फुस्किए के अर्थ्, गजबारको ।।
भाग्दैछु अचानोका, चिराहरुमा
अफसोच् प्रहार् छल्न, तरबारको ।।
ईन्क्लाबका सैलाब, जती उठे नि
कस्ले गर्ने बिरोध् यहाँ, सरकारको ।।
किनाराले तर्साउंछ्, त्यसैले साथी
लेख्दिन म कबिता, मझधारको ।।
No comments:
Post a Comment