Friday, March 28, 2014

गजल रुनु बेकार छ

 गजल

चितामा आगो झोसी भकानिदै किन रुन्छौ
चिन्तामा राको ठोसी भकानिदै किन रुन्छौ

सम्झेर वही अतित, तिमी सँग छैन आज
सम्पत्ती पुजी खोसी भकानिदै किन रुन्छौ

३६५दिनमा एकदिन त्यो पनि एक छाक मात्र
बर्षैपिच्छे भोकै जोसी भकानिदै किन रुन्छौ (जोसिएर)

मायामोह सम्झी ल्याउदा तेरोमेरो केही छैन
बेकार फोटो टासी, भकानिदै किन रुन्छौ

रोएर आउने भए कराएर आउने भए गएकाहरु
मलामी लाई पोसी, भकानिदै किन रुन्छौ




No comments:

Post a Comment

जिन्दगीको किताबबाट गाता लुटेको दिन थियो

झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो  भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो  हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी  जिन्दगीको किताबब...