दौडन्थ्यौ साँझमा, जूनकिरीको पछीपछी
बिहान, पुतलीसङ्ग बिहेको चाहना हुन्थ्यो !!
कसोरी बयान गरौं, बालपन सुहाना हुन्थ्यो!!
बालबच्चा हुन्थे थाहाछैन कहाँ ठेगाना हुन्थ्यो!!
सिकाउनै नपर्ने ती, अनेकौं बहाना हुन्थ्यो !!
कबिता,गजल,गित, कबिता, हाइकु, बसी बियाँलो, तान्काहरुको सँगालो साथै केही अङ्रेजी र स्पेनिस भाषाका साहित्यिक रचनाहरु पनि,एक्लो पनको साथी अबस्य
नलजाई भन आज ति, तिम्रा रहर चुमीदिन्छु
गूलाबी ओठका तिखा मिठा, लहर चुमीदिन्छु !!
प्यास बड्यो छटपटी बड्यो, नदी देखाई देउ
नदी मात्रै किन जवानीका, बगर चुमीदिन्छु !!
सुम्सुम्याउँछु म थपथपाउँछु, यौवनका खाडल
कुना काप्चा लेक बेंशी सब,शहर चुमीदिन्छु !!
ढल्की जाने जोवन भन्छन्, उर्ली आउँदा बैंश
ईशारा देउ कामुकतासङ्गै, नजर चुमीदिन्छु !!
के नै रह्यो बाँकी अब, चुस्न चाट्न भन सानु
भन्छ्यौ भने तिम्ले त अब, जहर चुमीदिन्छु !!
pic google
१,
भन्दै थियो साथी पनि, ह्या यो कस्तो राजनिती
खुलामन्च हांस्दै भन्छ, ज्या यो कस्तो राजनीति
टुप्पैमा पुगेकाको लाज, थाहा छैन केले ढाक्छ
भन्नै पनि लाज लाग्ने, छ्या यो कस्तो राजनिती !!
२,
सहिदका सपना रद्दिको, डल्लो बनाए यहाँ
कसरी भनौं लोकतन्त्र नै, झल्लो बनाए यहाँ
कुलङ्घारहरुको दिनहुँको, रडाको र कचकच
तीन बर्ष नपुग्दै संबिधान, खल्लो बनाए यहाँ !!
३,
देख्नु भयो नि ए दाजै, पारा छेपारेहरु'को
जता ढल्क्यो डाली उतै, आरा बेसारेहरुको
ढलिमली सत्ता उनैको, उनैको बसीबसी भत्ता
के विश्वाश गर्नु र राजै, दारा चेपारेहरु'को ??
४,
न ईज्जत नै राखे काला, कोटको तिनले
न भरोशा दिए जनताको, भोटको तिनले
खै कस्ता मान्छे छिरेछिरे, सम्सदमा पनि
केवल रङ्ग चिने ती राता, नोटको तिनले ।।
५,
भोलि कानुनका, किताब खोज्नेछन् जनताले
अत्याचारमा छन्, निसाफ खोज्नेछन् जनताले
के कति भ्रस्टचार गरे, के कति हिनामिना
पक्कै एक दिन, हिसाब खोज्नेछन् जनताले !!
हैट !
भन न ए सरकार, के 'म' तलाई खाँचो छ?
तँ त मेरेर पनि बाँचेको सरकार परिस्
तँलाई त के को अभाब छ र?
अभाब त मलाई छ नि
हो म तेरो भाषामा जनता
अनि बुझाईमा एउटा माछे
सार्वभौम भित्र परिचय हराएको मान्छे
सिमाना भित्र देश हराएको मान्छे
सडकमा सरकार हराएको मान्छे
दस्ताबेजहरुमा सरोकार हराएको मान्छे
आफु आँफैमा हराएको मान्छे,
जति बेला तँ हराईस
शिन्हदरबार र बालुवाटारमा ।।
भन न ए सरकार, के 'म' तलाई खाँचो छ?
म जिवित छु अझै र त
म सङ्ग एक भोट छ
भत्केको एक गोठ छ
कलेस्ती परेका ओठ छ
म भरी चोट छ
तँ सँग त कालो कोट छ
तेरै हातमा एेन तेरै हातमा कानुन छ
म सङ्ग त नुन छैन चामल छैन
न सवाल न जवाफ छन्
तँ सङ्ग त सिङ्गो सरकार छ
दरबार छ,
मेरा बोलीमा तार लगाउँछस्
किन कि तेरा बोली नारा बने ।।
ति नारा जो अपुरा अधुरा अनि अस्पस्ट छन्
चुनावका बेला देखाएका सपना छरपस्ट छन् ।
भन न ए सरकार, के 'म' तलाई खाँचो छ?
केवल म जिवित छु अझै
मेरा अस्तित्व त हिजै मरिसके
पहिचान त तैंले नै मारिसकिस।
त्यसैले त ए सरकार, के 'म' तलाई खाँचो छ।
म आँफैलाई जलाउन चाहन्छु, सलाई खाँचो छ ।।
चेतना भन्दा उत्तेजना धेरै
बिवेक भन्दा आबेग धेरै
तथ्य भन्दा तर्क धेरै
क्रान्ति भन्दा भ्रान्ती धेरै
एस्तै एस्तै छ हजुर
यो देशको राजनीति
गती भन्दा खती धेरै
राषन भन्दा भाषन धेरै
आनन्द भन्दा द्वन्द धेरै
मेल भन्दा झेल धेरै
एस्तै एस्तै छ हजुर
यो देशको राजनीति
काम भन्दा कुरा धेरै
नाडी भन्दा चुरा धेरै
अमन भन्दा दमन धेरै
एेन भन्दा छैन धेरै
एस्तै एस्तै छ हजुर
यो देशको राजनीति
जित भन्दा हार धेरै
नदी भन्दा धार धेरै
साधु भन्दा सैतान धेरै
मानब भन्दा दानब धेरै
एस्तै एस्तै छ हजुर
यो देशको राजनीति
दिल थियो र त धड्किएको छ अझै
कसम कहाँकहाँ भड्किएको छ अझै
न झिक्न मिल्ने न देखाउन नै मिल्ने
थाहा छैन कहाँं अड्किएको छ अझै
न राँची लैजाउँ न पाटन अस्पातल नै
तनाबै तनाबमा सड्किएको छ अझै
भेटिन्न जहाँं कहीँ आखिर दिल न हो
आज भने यहिं खड्किएको छ अझै
झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी जिन्दगीको किताबब...