Monday, April 18, 2016

गाजलले ढाँट्यो


झरी सकेको पानी बादलले ढाँट्यो
ताल बिगारेर त्यहि मादलले ढाँट्यो

चौतारीमा देखेँ,, रोदिमा भेटे जस्तो
आखिरमा उही रातो आंचलले ढाँट्यो

गर्दिन भो सोह्र सृङ्गार हेर्दिन भो ऎना
आज आफ्नै परेलीका गाजलले ढाँट्यो

ढाँट्नु पनि सिमा हुन्छ माफ म दिन्न
के भन्नु आज मनकै पागल ले ढाँट्यो

फूल्नु पर्ने फूल फुलेनन् बशन्तमा आज
बोलाएनन् है बन चरी काफलले ढाँट्यो

No comments:

Post a Comment

जिन्दगीको किताबबाट गाता लुटेको दिन थियो

झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो  भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो  हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी  जिन्दगीको किताबब...