Sunday, November 23, 2014

गजल छन्द – फुँगी (हिमाल)

lSS lSl SS

सिरानी भएन खाचो
नढाटी भनौत साचो

उनै को सिरान अग्लो
म कस्तो रहे छु बाठो  

तकिया उनै त हो नी
छ न्यानो अनी छ लाटो

म´नै हो नराख कालो 
उखेलौ मिलेर भा´जो

गमक्कै फुलेर आफ्नो
गुलाबै रहेछ खाचो

No comments:

Post a Comment

जिन्दगीको किताबबाट गाता लुटेको दिन थियो

झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो  भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो  हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी  जिन्दगीको किताबब...