Friday, April 25, 2014

गजल :कोपिला फेक्दैनौ


सोध्छौ´नी मलाई सधैं किन लेख्दैनौ
कबिता हुन् आशु, तिमीले देख्दैनौ

उर्दु जान्दिन, अङ्रेजी बुझ्दिन अझै
बग्छन् मोती तर तिमीले छेक्दैनौ

शब्द´कोशमा मेरा, शब्द सकिएछन्
सिकाउ भन्दा आङ्गन आफु टेक्दैनौ

फुलबारी मा छौ, गुलाब टिपी देउ
माग्छु म फुल तिमी कोपिला फेक्दैनौ

एकोहोरो मायामा रुदा, थाकिसके
रात दिन भिजेका परेली सेक्दैनौ? 

No comments:

Post a Comment

जिन्दगीको किताबबाट गाता लुटेको दिन थियो

झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो  भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो  हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी  जिन्दगीको किताबब...