Wednesday, December 17, 2014

गजल कता लौ

जमाना कहाँ गो, म खोजुँ कता लौ
मयालु हजारौं, म रोजुँ कता लौ

मलाई दिए भो, पूरानो कहानी
हराएँ निशाना, म सोधुँ कता लौ

बिहानी पखैमा, मिठो जो रूमानी
फूरेथ्यो मनैमा, म पोखुँ कता लौ

नजाउ नभेटी, गूनासो छ मेरो
छ पोको ठूलो यो, म बोकुँ कता लौ

भूवाले बिझायो, बिना हात तिम्रो
सिरानी रिसायो, म टोकुँ कता लौ
---------------------------
१२२ १२२ १२२ १२२
















No comments:

Post a Comment

जिन्दगीको किताबबाट गाता लुटेको दिन थियो

झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो  भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो  हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी  जिन्दगीको किताबब...