Friday, August 29, 2014

गजल

बिडम्बना कस्तोकस्तो, आफ्नैलाई भुल्नु पर्ने
बाध्यताले आजभोलि, भुल्न लाई झुल्नु पर्ने

परिस्थिती रुवाएको, अर्का लाई दोश दिन्न
बालुवा हुँँ भन्दा भन्दै, पानी सँग घुल्नु पर्ने 

बन्दझ्याल बन्दढोका, निस्सासिदै बांचे पनि
च्यातिए´को सेतो पर्दा, बिहानीमा खुल्नु पर्ने

सारा विश्व तिम्रो भन्यौ, बसु दैब:कुटुम्बकम्
स्वदेश मा बाटो भुल्दा, फकीर झैं डुल्नु पर्ने

कोपिला मै निमोठीने, अभागीको भाग्य यस्तो
बगान मा फक्रे पनि, गमला मा फूल्नु पर्ने ??

No comments:

Post a Comment

जिन्दगीको किताबबाट गाता लुटेको दिन थियो

झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो  भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो  हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी  जिन्दगीको किताबब...