Friday, January 30, 2015

Las lágrimas vertidas por distancia

Hoy en día , lloré caer algunas lágrimas . Probablemente debido al amor o el espacio que tu tomó en mi corazón. Sí lloré por un tiempo poco veces. Solías decirme que las lágrimas son perlas. He derramado completa de los ojos y en todas partes en mi pecho y suelo. Entocese mas que otro dias en la vida que yo paso.

Pero hoy no he podido encontrar la imagen y la memoria de ti y su existencia con mis lágrimas . No sólo que no podía conseguir su amor , tacto suave ni cercanía ni simpatía. Sólo tengo mi propia soledad y en corto y medio esbozado las líneas de la vida.

Estoy muy molesto , no sé , en estos días tu amor me quema , me duele cuando estoy solo . Siento que me estoy quemando con mis pasiones de vacío y agitado. Supongo que con la fe y el asunto fuera suave estoy más sofocado e independiente. Pero yo conduje y me importaba un poco, pero todos los sueños atrás y blancos días vine a engañar a mi presencia . Yo pretendo saltarse todos estos, pero mi pasado me sigue ...
Empecé a pensar , me pregunto , ¿por qué estoy tan débil? No No No estoy débil, sólo la distancia entre yo y mi amor (tu) me hizo un poco de debilidad . Sólo la distancia física duele nuestro amor puro. El corazón y la mente nunca se lloran pero esta distancia y el tiempo cruel(malo) tratando de forzar mis ojos para derramar más lágrimas . Pero el amor , nuestro amor no es peor para nuestra vida . Mientras tanto, tengo amo tanto , respeta , un montón de cosas para compartir contigo.

Hoy voy a romper este distancia y haciendo un giro a ti, donde quiera que esté , pero yo vengo a ti. Hoy me siento fuerte, entonces el tiempo .

Por eso , he decidido que , yo no voy a llorar más en me la vida. Pero he llorado mucho ayer.

No comments:

Post a Comment

जिन्दगीको किताबबाट गाता लुटेको दिन थियो

झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो  भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो  हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी  जिन्दगीको किताबब...