Wednesday, January 28, 2015

Un gran dia en Egia


El tiempo esta malo desde hace un para de días y hemos decidido ir con mi mejor amiga Onoria a tomar una taza de café caliente, esta nublado y frió, mi querido esposo y yo hemos ido a pie a Egia. Nos hemos vestido con ropa de abrigo y hemos cogido un pequeño paraguas. Normalmente prefiero caminar hasta el Gros andando y volver andando también me gusta ver a los niños con sus padres como toman el aperitivo en los bares. Me gusta ver a la gente mayor con su paraguas y su txapela del Pais Vasco (que es negra y redonda). El día no estaba lluvioso, ademas parecía que estaba nublado y acogedor, pero por desgracia ha empezado a llover cuando hemos llegado al parque cerca de la estación de Ategorrieta. Gracias a Dios que tenía paraguas, y mi querido Kalu ha disfrutado también de la lluvia, no hemos parado en el campo de fútbol bajo un pino a la vez que la lluvia hace chip en los cuadros de mi paraguas. No puedo explicar el momento tan romántico que era. Pero de repente el cielo se volvió de color azul en un abrir y cerrar de ojos. Poco a poco nos fuimos andando hacía Eguia, para llegar a las 4 de la tarde, pero como de costumbre llegamos allí un poco más temprano, asi que para hacer tiempo fuimos a un centro comercial llamado Eroski, mientras esperábamos la llamada de nuestra amiga compramos un dulce pequeño. Cuando nos vio ella se puso feliz, ya que hacia una semana que no nos habíamos visto, pero yo sentí como que había pasado mucho más tiempo. Fuimos a un bar a tomar un café caliente.

Durante ese tiempo Shree (mi marido) nos contó muchas historias sobre los poemas que escribe, sobre la filosofa de la vida, algunas bromas.. bromeaba tirando de sus piernas, yo no entiendo mucho pero Onoria se reia tanto con sus chistes, sobre rodillas dolorosas... Después de tomarnos el café hemos decidido ir a dar un paseo por el Parque María Cristina, hemos ido los mayores porque los niños se quedaron en casa con sus padres haciendo dibujos. Hemos sacado muchas fotografías del lugar. A mi amiga Onoria le encanta hacer fotos, ella estaba feliz de estar en el parque, donde los árboles tienen las hojas en el suelo, aunque diría que es un milagro porque el árbol estaba tan verde. El parque tiene un estanque llenos de patos y palomas, aunque hoy estaba vacío probablemente porque lo estaban limpiando, aunque se podía ver alguna tortuga disfrutando del barro. Paseando por el lugar vimos de repente muchos pavos reales en el jardín de la universidad, me sentí muy feliz al verlos después de tanto tiempo, nos hicimos algunas fotos con ellos, a la vez que me lamentaba de no tener pan o algún alimento para ellos, porque la verdad es que disfruto mucho dándoles de comer de mi mano. Después de este paseo, Onoria decidió dar una caminata más larga hasta el barrio de Loiola, y fuimos hasta allí atravesando otra universidad, durante el paseo Shree iba imitando los sonidos de los animales, perros, aves etc.. cosa que hizo que el paseo fuese más divertido. Nos encontramos con el Sr. Raul que es el padre de Garasi, es una princesa encantadora, sobrina de Brinda, que fue el dueño de la casa donde vivimos el año pasado Shree y yo. Como teníamos sed nos paramos en un bar a tomar algo, Onoria y yo una coca­cola, shree un vaso de vino, Rahul pidio un café y Garasi se tomo una bebida con chocolate. Ha sido realmente un fantastico y gran día. Despues caminamos a lo largo del río donde soliamos ir para llegar a la escuela de adultos donde acudiamos el año pasado. Se hizo el crepúsculo y la noche, pero las calles estaban llenas de gente guapa y las luces ya estaban encendidas, durante el camino de regreso a casa nos acompañaba el olor a pan y a restaurante que nos perseguía a lo largo de todo el camino. Mientras regresábamos íbamos con Onoria de vuelta por Eguia nos despedimos de ella. con un gran abrazo a la vez de ser cálido y acogedor. Al volver a casa lo hicimos de la misma manera que a la ida, pasamos por la via que estaba en silencio, aunque también Habí niños practicando fútbol, también aprecie las vías del tren, el pavimento era agradable, además durante el camino de regreso vi como había gente que también tenía prisa por llegar a sus casas, a personas andando en bicicleta etc.. Sólo quiero decir que he tenido un gran día y todo gracias a mi marido y a mi amiga Onoria, de verdad que os doy las gracias por este maravilloso día.

Gracias querida por ayudarme a traducir las ideas de lo que es un día en mi vida.
Un gran salud a mi profesora Estrella, 

- Kalpana Acharya 

No comments:

Post a Comment

जिन्दगीको किताबबाट गाता लुटेको दिन थियो

झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो  भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो  हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी  जिन्दगीको किताबब...