Sunday, June 8, 2014

गजल जलाउन सकिन जिन्दगी !

आगो भन्यौ तर जलाउन सकिन जिन्दगी
पानी भन्यौ तर, तलाउन सकिन जिन्दगी

फक्रन दिएनौ टिपेर, कोपिला मै त्यसैले
फल भन्यौ तर, फलाउन सकिन जिन्दगी

हर मोडमा खतराको, संकेत् पाएं मैले 
छिटो भन्यौ तर चलाउन सकिन जिन्दगी

कुमालेको हातको कला जस्तो भन्यो त्यस्तै
माटो भन्यौ तर, गलाउन सकिन जिन्दगी

फुल भन्दा धेरै यहाँ,  कांडाहरु साथ मेरा
मुल भन्यौ तर,  पलाउन सकिन जिन्दगी

No comments:

Post a Comment

जिन्दगीको किताबबाट गाता लुटेको दिन थियो

झरीले चुट्यो मलाई छाता छुटेको दिन थियो  भाग्यले कुट्यो मलाई नाता टुटेको दिन थियो  हे दैव! दैव लागिस आङ्गनिमा चट्याङ्ग पारी  जिन्दगीको किताबब...